مقدمه: طلاق عاطفی نوعی از طلاق است که هیچ­جا به ثبت نمی­رسد و مربوط به خانواده­هایی است که به دلایلی مانند نگرش­های منفی، باورهای نادرست، ذهن بیمار، استرس و نگرانی و ناتوانی در تأمین نیازهای زندگی تصمیم می­گیرند به اجبار زیر یک سقف زندگی کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان­مدار بر توافق­پذیری و تعادل عاطفی زنان با طلاق عاطفی انجام شد. مواد و روش­ها: این پژوهش به روش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، 100 نفر از زنان با طلاق عاطفی مراجعه­کننده به مرکز مشاوره ندای مهرگان رشت در سال 1402 بودند. تعداد 30 نفر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به ­صورت تصادفی در گروه­های مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای­دهی شدند. داده­ها توسط پرسش­نامه­های طلاق عاطفی، تعادل عاطفی و توافق­پذیری جمع­آوری شدند. گروه مداخله تحت 8 جلسه مداخله درمان هیجان­مدار قرار گرفت. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه­وتحلیل شدند. یافته­ ها: میانگین و انحراف­معیار توافق­پذیری در گروه مداخله در پیش­آزمون و پس­آزمون به ترتیب 06/2±40/32 و 87/1±33/39 و در گروه کنترل 76/1±13/32 و 80/1±53/32 بود. میانگین و انحراف­معیار تعادل عاطفی در گروه مداخله در پیش­آزمون و پس­آزمون به ترتیب 86/1±26/32 و 18/1±13/38 و در گروه کنترل 79/1±33/32 و 47/1±80/32 بود. درمان هیجان­مدار موجب افزایش توافق­پذیری (001/0p˂) و تعادل عاطفی (001/0p˂) در گروه مداخله شد. نتیجه­ گیری: استفاده از محتوا و دستورالعمل­های درمان هیجان­مدار در افزایش توافق­پذیری و تعادل عاطفی زنان با طلاق عاطفی مفید است. بنابراین استفاده از این مداخله درمانی توصیه می­شود.

زمینه و هدف: از متغیرهای اثرگذار بر اضطراب سخنرانی، تعادل عاطفی و هوش اجتماعی است. هدف این تحقیق، پیش بینی اضطراب سخنرانی دانشجویان براساس تعادل عاطفی و هوش اجتماعی آن ها بود. روش بررسی: روش تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان استان کرمان در سال تحصیلی 1400-1399 به تعداد 2200 نفر تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 327 دانشجومعلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری، مقیاس تعادل عاطفی (برادبورن، 1969)، مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (سیلورا و همکاران، 2001) و پرسش نامه افکار اضطراب سخنرانی (چو و همکاران، 2000) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 0٫, 01 صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، تعادل عاطفی (0٫, 01>p، 0٫, 414-=r) و هوش اجتماعی (0٫, 01>p، 0٫, 446-=r) با اضطراب سخنرانی رابطه منفی و معنادار داشتند. تعادل عاطفی با مقدار (0٫, 247-=Beta، 0٫, 024=p) و هوش اجتماعی با مقدار (0٫, 319-=Beta، 0٫, 001>p) توانستند اضطراب سخنرانی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، با استفاده از افزایش تعادل عاطفی و افزایش هوش اجتماعی می توان اضطراب سخنرانی را کاهش داد.

هدف از این مقاله تحلیل درآمدهای نفتی و مالیاتی در اقتصاد ایران است. بدین منظور، با استفاده از رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی، یک الگو برای اقتصاد صادرکننده نفت شبیه سازی گردید. در بخش منابع درآمدی دولت، سعی شد تا با وارد کردن درآمدهای نفتی و مالیاتی در مدل، وجود راهکارهای لازم جهت برطرف کردن خلاء های موجود در ساختار نظام مالیاتی مورد بررسی قرار گیرد. تخمین پارامترهای مدل بر اساس روش بیزین و با استفاده از نرم افزار داینر (Dynare) تحت نرم افزار متلب (MATLAB) بر اساس روش مونت کارلو با زنجیره مارکوف در قالب الگوریتم متروپلیس-هستینگز و با استفاده از داده های تعدیل فصلی دوره زمانی 96-1368 انجام گرفت. به منظور تحلیل شوک، دو سناریو طراحی شد. در سناریو اول، فرض شد که دولت درآمد نفتی دارد و تمامی درآمدهای نفتی توسط دولت خرج می شود و دولت اتکایی به درآمد مالیاتی ندارد. در سناریو دوم، فرض می شود که 40 درصد از درآمدهای نفتی دولت به صندوق توسعه تزریق شده و درصدی از آن به عنوان تسهیلات به بخش های تولیدی تخصیص پیدا کرده و دولت با اتکا بیشتر به انواع درآمدهای مالیاتی هزینه های خود را تأمین می کند. نتایج بیانگر این می باشد که شوک مالیاتی و نفتی، یعنی کاهش وابستگی به نفت و اتکا به درآمدهای مالیاتی در کوتاه مدت تأثیر منفی بر متغیرهای کلان اقتصادی دارد اما در بلند مدت، با افزایش درآمدهای مالیاتی میزان تولید و به تبع آن، سرمایه گذاری، مصرف، اشتغال در اقتصاد افزایش یافته است.

زمینه و هدف: ناباروری زوجین می تواند بر روابط فعلی زندگی زوجین داشته باشد که معمولاً با احساس شرم، خجالت و ناامیدی برای افراد نابارور همراه است. پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی گلاسر و زوج درمانی بوئن بر تعادل عاطفی و سرخوردگی زوجین نابارور انجام گرفت. روش کار: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله ی پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر اصفهان در بهار سال 1402 بود که 48 نفر (24 زوج) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 16 نفری زوج درمانی گلاسر و زوج درمانی بوئن و گواه جایگزین شدند. شرکت کنندگان در سه مرحله به پرسش نامه­های تعادل عاطفی دینر و همکاران (2010) و سرخوردگی زناشویی نیهویس و بارتل (2006) پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه زوج درمانی گلاسر و بوئن به طور موثر و یکسانی سبب کاهش عواطف منفی در زوجین نابارور شده و اثر هر دو مداخله در طول زمان ثابت باقی مانده (01/0>p)؛ این درحالی است که در عواطف مثبت تنها زوج درمانی گلاسر به طور موثری اثرگذار بوده و در طول زمان نیز پایدار باقی مانده است (05/0>p). همچنین نتایج نشان داد فقط شیوه زوج درمانی بوئن به طور موثری سبب کاهش سرخوردگی زناشویی زوجین نابارور در طول دوره مداخله شود (01/0>p)، اما اثر آن در طول زمان پایدار باقی نمانده است. نتیجه ­گیری: بنابراین زوج درمانی گلاسر و بوئن به زوجین کمک می کند تا با مشکلات و فشارهایی که ناشی از ناباروری است، بهتر مقابله کنند و راهکارهایی برای مدیریت روابط بین فردی و عاطفی پیدا کنند که افزایش سازگاری آنان کمک نماید.

خانواده های دارای کودک معلول انزوای اجتماعی و مشکلات سلامت روانی را در حد اعلای خود تجربه می کنند و نسبت به مشکلات رفتاری، اجتماعی و هیجانی آسیب پذیرترند. بر همین مبنا هدف پژوهش حاضر مقایسه تعادل عاطفی و الگوهای ارتباطی در خانواده های دارای فرزند معلول و خانواده های دارای فرزند سالم بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع علی – مقایسه ای می باشد. جامعه آماری آن شامل کلیه ی خانواده های دارای فرزند معلول جسمی – حرکتی و خانواده های دارای فرزند سالم شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بود که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 150 خانواده(75 خانواده دارای فرزند کم توان جسمی-حرکتی و 75 خانواده دارای فرزند سالم) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیره جهت مقایسه تعادل عاطفی و الگوهای ارتباطی در خانواده های دارای فرزند کم توان و خانواده های دارای فرزند عادی نشان داد که خانواده های دارای فرزند معلول تعادل عاطفی پایین تری نسبت به خانواده های دارای فرزند عادی دارند. همچنین خانواده های دارای فرزند کم توان در الگوی ارتباطی سازنده متقابل نمرات کمتری از خانواده های دارای فرزند سالم گزارش کردند و در مقابل در الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل و توقع/کناره گیر نمرات بیشتری را نسبت به خانواده های دارای فرزند سالم گزارش کرده اند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که خانواده های دارای فرزند کم توان در مقایسه با خانواده های دارای فرزند سالم از تعادل عاطفی پایین تری برخوردارند و در روابط خانوادگی خود بیشتر از الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل و توقع/کناره گیر استفاده می کنند.

زمینه و هدف: ورزش می تواند به معنای تفاوت بین زندگی و مرگ زودرس باشد؛ بین زندگی در خانه یا خانه سالمندان؛ بین لذت بردن از زندگی یا صرفا آن را تحمل کردن باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه و تعیین اثربخشی دو نوع مداخله حرکتی گروهی و ذهن آگاهی بر تعادل، وضعیت عاطفی و شناختی سالمندان بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 60 سالمند داوطلب واجد شرایط با دامنه سنی 75-60 سال، که به روش نمونه گیری هدفمند در گروه حرکتی(20 نفر)، گروه ذهن آگاهی (20 نفر)، و گروه کنترل (20 نفر)، وارد پژوهش شدند. از پرسش نامه آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (1975) و پرسش نامه اضطراب و افسردگی بک در سالمندان ایرانی (2014) و آزمون های تعادل قبل و بعد از اعمال مداخلات استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که وضعیت عاطفی و شناختی و تعادل در گروه های مداخله حرکتی گروهی و مداخله ذهن آگاهی افزایش معناداری داشتند (05/0

هدف این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس نگرش به بیماری و احساس تنهایی با واسطه گری تعادل عاطفی و استفامت ذهنی در سالمندان انجام گرفت. مواد و روش ها روش پژوهش همبستگی بوده، جامعه آماری را سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندان در سال 1401 تشکیل داد. حجم نمونه به موجب روش مدل یابی تعداد 340 نفر بوده است که به روش سهمیه ای تصادفی برگزیده شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها عبارتند از: مقیاس رضایت از زندگی والی و شیفور (1969)، نگرش به بیماری کلنر (1985)، احساس تنهایی راسل (1978)، تعادل عاطفی برادبورن (1969)، استقامت ذهنی پیترکلاگ (1982). در روش تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و نیز آزمون معادلات ساختاری و تحلیل مسیر بهره برداری گردید. یافته ها یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین رضایت از زندگی و نگرش به بیماری رابطه مثبت و معنی دار وجود داشته است. بین رضایت از زندگی و احساس تنهایی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشته است. بین رضایت از زندگی و استقامت ذهنی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشته است. بیین رضایت از زندگی و هر یک از متغیرهای تعادل عاطفی و استقامت ذهنی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشته است. نتیجه گیری بنابراین نگرش به بیماری و احساس تنهایی با واسطه گری تعادل عاطفی و استقامت ذهنی پیش بینی کننده رضایت از زندگی بوده است.